οι πληγές στην καρδιά σου διαρκούν όσο θές εσύ…
το κόψιμό τους φτάνει όσο βαθειά εσύ το επιτρέπεις να φτάσει!!!
η πρόκληση δεν είναι πως θα καταφέρεις να επιβιώσεις απο τις πληγές…
αλλά τι εσύ θα μάθεις απ’αυτές…!
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006
Archived Entry
- Post Date :
- Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 14:37 μμ
- Category :
- Οι νεράϊδες μου
- Do More :
- You can leave a response, or trackback from your own site.
- Σχόλιο
- Reblog
-
Εγγραφή
Εγγεγραμένος
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Νεραϊδόκοσμος.gr
%d
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 15:09 μμ
Συμφωνώ απόλυτα! Ίσως όμως οι πληγές να ξανανοίξουν πριν καλά καλά κλείσουν…! 😉
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 15:18 μμ
Πάντα μαθαίνεις απο τα λάθη σου, οι πληγές κλείνουν κάποια στιγμή και φροντίζεις να μην ξανανοίξουν…
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 16:26 μμ
Ναι…Πάντα μαθαίνουμε από τις πληγές μας και προχωράμε μπροστά για να συναστήσουμε κι άλλες πληγές και να μάθουμε ακόμα περισσότερα…Υπάρχουν όμως πληγές που όσο κι αν νομίζεις πως έκλεισαν, εκείνες είναι πάντα εκεί, ανοιχτές…Απλά σε σφήνουν να νιώθεις πως τίποτα πια δεν σε απειλεί απο δαύτες, πως δεν θα ξαναπονέσεις εξαιτίας τους…Πότε πότε όμως σε προκαλούν να τις σκαλίσεις και τότε…κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην πραγματική τους μορφή…
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 17:35 μμ
Ακατέργαστος
πρέπει πάντα να εισαι προσεκτικός
με τις πληγές…θέλουν τον χρόνο τους
για να επουλωθούν
καλησπέρα
Fidi
πολύ σωστή!!! καλησπέρα σου
καλώς ήρθες!
Asimenia
όταν τις σκαλίζεις όμως πρέπει να είσαι
πολύ προσεκτική
γιατί εκτός από ΄σένα κι αυτές!!!
μπορεί να αιμορραγήσουν… πάλι!
καλησπέρα σου
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 18:14 μμ
Ο χρόνος παίρνει μαζί του τον πόνο και χαρίζει τη λήθη…
Η πληγωμένη καρδιά γιατρεύεται με τον καιρό…
Τη μελαγχολία ακολουθεί η χαρά και το δάκρυ ακολουθεί το χαμόγελο.
Ακόμα και η πιο βαθειά πληγή είναι σημάδι ζωής και αγάπης…και σημαίνει πως είσαι ικανός να νιώθεις, να αισθάνεσαι, να ζείς!
Έχεις μάθει πως μπορείς ν’αγαπάς…ξανά και ξανά και κάθε φορά ξεχωριστά, κάθε φορά πιο όμορφα, κάθε φορά πιο φωτεινά…μέχρι να φτάσεις στην άκρη του Ουράνιου τόξου! Στην αγκαλιά της νεράιδας που ανήκεις….
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 18:52 μμ
…καθε τι απο μονο του,για να βρει το δρομο του,θελει απλα το χρονο του….
ΜΑΡΙΝΕΛΑ…
..και καλησπερα…..
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 19:27 μμ
egw pisteuw oi plhges de giatreuontai,suni8izoume na zoume m autes.
pws ginetai meta apo deka pente xronia na ponaei akomh o 8anatos agaphmenwn an8rwpwn ?
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 20:54 μμ
Melique
«Ακόμα και η πιο βαθειά πληγή είναι σημάδι ζωής και αγάπης…»
όλες οι πληγές μας αφήνουν σημάδια
πρέπει όλες να τις αγαπήσουμε το ίδιο
γιατί βρισκονται επάνω μας… μέσα μας
ο χρόνος μας ωριμάζει και μας κάνει πιό σοφούς!
καλησπέρα σου!
giotavita
«Αφού οι αγάπες είναι προσευχές
σαν τελειώνουν τότε αρχίζουν
και εύκολες και δύσκολες στιγμές
οι αγάπες, όλες τις ορίζουν…
Τίποτα δε γίνεται τυχαία
ούτε τα άσχημα, ούτε τα ωραία…»
καλησπέρα σου!
onomatodosia
σωστά όταν αγαπάμε δεν ξεχνάμε!
πάντα ζεί μέσα μας
στην καρδιά μας…
η πληγή τότε υπάρχει και μας το θυμίζει!!!
το πόσο βαθιά είναι αυτή η πληγή εμείς το ορίζουμε!
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 21:14 μμ
Τις περισσότερες φορές δεν μαθαίνουμε απ’ τα λάθη μας συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια..
Αγαπάμε και ξαναγαπάμε και αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο στο συναίσθημα με όποιες παγίδες και να κρύβει..
Αυτή τελικά δεν είναι η μαγεία του έρωτα;
Καλό σου βράδυ φίλε μου.
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 21:20 μμ
shades in the dark
ακριβώς!!!
να πληγώνεσαι και να θέλεις κι άλλο!
αυτό είναι έ ρ ω τ α ς !!!
μαγεία όπως το είπες…
καλό σου βράδυ
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου, 2010 at 21:49 μμ
Auto einai mazoxismos….otan poname kai sinexizoume…!eno mporoume na to stamathsoume…apla den 8eloume
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 22:10 μμ
…ξέρεις τι ομορφες που γίνονται οι πληγές όταν μάθουμε να τις ταξιδεύουμε, όταν αφήνουμε τον εαυτό μας να ξεκολλήσει…
Kαλό βράδυ, με μια γυκειά αφη σε όποια σου πληγούλα!
Τρίτη 21 Νοεμβρίου, 2006 at 22:28 μμ
..ειναι κι εκεινες οι πληγες που τιποτα δεν μπορεις να μαθεις πια..τα εχεις μαθει ολα απο τις προηγουμενες!
Σε φιλω,καλο βραδυ:)
Τετάρτη 22 Νοεμβρίου, 2006 at 13:04 μμ
Οι πληγές είναι μαθήματα. Μαθήματα που δεν πήραμε ή στα οποία «κοπήκαμε» και πρέπει να «ξαναδώσουμε». Καμιά καινούρια πληγή δεν έρχεται αν δεν έχει να σου μάθει κάτι. Και όταν επιτέλους περάσουμε το μάθημα, τότε κλείνουν και οι πληγές, δεν πονάνε πια ούτε αιμορραγούν… Η αλλαγή του εαυτού μας γίνεται το βάλσαμο γι’ αυτές…
Τετάρτη 22 Νοεμβρίου, 2006 at 14:39 μμ
οι πληγές που κέρδισα υπάρχουν μέσα μου. τις κέρδισα παίζοντας το παιχνίδι του έρωτα. δεν με ενοχλούν κάποια εμφανή σημάδια που μου άφησαν στο κορμί. με φοβίζει μόνο μια σκέψη . αν όταν έρθει ο αληθινος παντοτινός έρωτας βρει μόνο πληγές…..
Τετάρτη 22 Νοεμβρίου, 2006 at 18:37 μμ
neraidoula
να ταξιδέψω τις πληγές μου…
μπορώ να πω ότι αυτό δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα!
candy’s τετραδιακι
πάντα υπάρχουν τέτοιες πληγές μόνο
που μπροστά σε άλλες ειναι απλά γρατζουνιές!
ekati.m
πόσα μαθήματα θα έχει αυτή η εξεταστική μας;
μήπως αν δεν περάσουμε ένα «μάθημα» να αλλάξουμε και δέσμη;
καλό σου βράδυ
lisadel
αυτός ο «έρωτας» καλή μου δεν θα κοιτάξει τις πληγές σου
θα κοιτάξει εσένα!!!
και θα σε κάνει να λησμονήσεις για πάντα
πως δημιουργήθηκαν αυτές οι προϊγούμενες πληγές σου
καλό βράδυ!
Παρασκευή 24 Νοεμβρίου, 2006 at 09:46 πμ
Όπως είπε και η Εκάτη Μ.,όταν εμείς αλλάξουμε,σταματούν και οι πληγές να υφίστανται και να αιμορραγούν.
Πάντως δε νομίζω πως δεν αφήνουν κανένα σημάδι…Όπως όλες οι βαθιές πληγές αφήνουν μια ουλή για να τις θυμάσαι,έτσι και οι συναισθηματικές πληγές αφήνουν το σημάδι τους.
Τρίτη 16 Οκτωβρίου, 2007 at 13:26 μμ
πληγη…ασχημη λεξη…αφηνει ενα σημαδακι πανω μας καθε φορα, αλλοτε βαθια, αλλοτε λιγοτερο, που μας θυμιζει για παντα το παθημα μας…Ομως καθως κυλα ο χρονος, σβηνει ο πονος, περισσευει ο καημος κι η νοσταλγια… Δεν ξερω αν τελικα μαθαινουμε κατι απο τα λαθη και τις πληγες. Το μονο σιγουρο ειναι οτι καποιες φορες πρεπει να φτασεις στον πατο, στον πυθμενα του βυθου, για να μπορεσεις να εκτιναχτεις με δυναμη ξανα προς τα πανω…
Μια ομορφη καλημερα σε ολους…
Τρίτη 20 Νοεμβρίου, 2007 at 14:14 μμ
Όχι πάντα! Αν αυτός που σου άνουξε τις πληγες ήταν κάποιος που αγαπάς πραγματικά… Τότε θ πάρει χρόνο μέχρι να ξανακλείσυν
Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου, 2007 at 16:13 μμ
Κάθε πληγωμένη νεράϊδα….βρίσκει τον δρόμο που επιθυμεί, μπορεί να αργήσει λιγάκι, μπορεί και να είναι πολυ γρήγορα… μπορεί και να μην θέλει κιόλας….να χρειαζεται να ακουμπάει την «πληγή» της και να θυμάται το πως και γιατί έγινε!Ένα είναι το σίγουρο πως κάθε πληγή κάνει «οτι μπορεί» για να επουλωθεί μόνη της…
Τι σημαίνει λάθος και σωστό; Όταν αγαπάς….αγαπάς και τα σωστά και τα λάθη παρέα…σαν να είναι ένα…Χρειάζονται και οι πληγές αγάπης, γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, αλλάζει το βλέμμα μας…! Εγώ πάντως την «πληγή» μου δεν την σκαλίζω μέσα μου…ας φύγει όποτε θέλει εκείνη, και ας με πονάει λιγάκι παραπάνω μερικές φορές…με ξυπνάει από το σήμερα (και όχι απ το χθες)!
Καλό απόγευμα
Τετάρτη 30 Απριλίου, 2008 at 13:05 μμ
Τι γίνεται όμως όταν η μια πληγή διαδέχεται την άλλη? Ακόμη και όταν η πρώτη δεν πρόλαβε να επουλωθεί και την πρόλαβε και μια δεύτερη? Μπορεί η δεύτερη να καταφέρει να κλείσει αλλά η πρώτη να συνεχίζει να υπάρχει, τότε το τραύμα μένει ανοιχτό γιατί η προσπάθεια για να ξεχάσεις την πρώτη πληγή απέτυχε…
Τετάρτη 30 Απριλίου, 2008 at 13:08 μμ
Θέλει να μου πει κάποιος ίσως πως μπαίνει φωτό? για να βάλω και εγώ τη δική μου νεραϊδούλα γιατί μου το ζήτησε. Ευχαριστώ.
Παρασκευή 18 Ιουλίου, 2008 at 07:40 πμ
οι πληγες…επουλώνονται μόνο όταν εσύ αποφασίσεις να τις θάψεις για λίγο απτη σκέψη σου…και μόνο αν αποφασίσεις το άτομο που σε πλήγωσε να μείνει σαν μια γλυκιά ανάμνηση στο μυαλό σου.
Εξάλου αν δεν υπήρχαν κιαυτές να σου θυμίζουν πως ακόμα είσαι ζωντάνη;τι θα κανές;
Κυριακή 24 Αυγούστου, 2008 at 21:52 μμ
otan i nerida erwteuti ena komati tis einai se auton pou tin agapise !otan ta komatia ginoun polla tote i kardia dialiete
Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου, 2008 at 17:25 μμ
An theleis na apogeiwtheis,kopse oti den se afinei na petakseis…..
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου, 2008 at 19:58 μμ
auth pantws einai dikh m paidia…
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου, 2008 at 19:59 μμ
auth pantws einai dikh m paidia….
Τετάρτη 26 Νοεμβρίου, 2008 at 17:41 μμ
ο πονος ειναι μαθηση ειναι αντοχη ειναι ανοχη μα το κυριοτερο ειναι σοφια φωτισμενει η ανθρωποι που εχουν πονεσει
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου, 2008 at 11:41 πμ
κ αν εισαι εσυ η νεραιδα της δικης μου ζωης κ ας εισαι αυτη που παντα πλαι μου θα φτερουγιζει και οσο πληγωμενες κ αν ειμαστε κ οι δυο μας εχουμε ακομα τα φτερα μας!!!
Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου, 2008 at 18:47 μμ
sosta opws leme to pa8ima ma8ima auta eine…ti na kaneis ta exoume auta stin zwh 😦
Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου, 2009 at 19:05 μμ
pragmatika klinoun i pliges?? an psaksoume mesa mas pisteuete oti klinoun i apla mathenoume na tis agnooume? an kitaksis tin amina pou akolouthi se kathe ti kenourgio mia pligomeni kardia mporis pragmatika na pis oti klinoun i pliges??? ego pisteuo pos oxi…. nomiza kai ego oti klinoun alla kitazontas tin epifilaktikotita mou se kathe ti kenourgio diapistono kathe mera oti autes i pliges tha minoun anixtes gia panta. to mono pou den ksero an tha brethi kapios me tin ipomoni apla na tis frontisi!!!!!!!!!
Πέμπτη 26 Μαρτίου, 2009 at 17:46 μμ
afu oi neraidec einai epifilaktikec m tuc girw tuc pwc mporun na pligw9un? dickola afinun kapoion na tic dei i na tic aggi3ei..
Κυριακή 29 Μαρτίου, 2009 at 16:23 μμ
kapoiec forec omwc merikec pligec ein toco va9iec pu dn kleinun eukola k ac peracei pl kairoc..eidika an autc p tc exei dhmiurghcei ein kapoioc pu agapac pl..
Τρίτη 28 Απριλίου, 2009 at 00:09 πμ
Οι πληγές είναι κομμάτι της ζωής,χωρίς πληγές δεν θα καταλαβαίναμε αν αγαπήσαμε και αν λατρέψαμε κάποιον,κάποια ή κάτι που υπήρχε μέσα στην ζωή μας.Το κακό είναι όταν καταλαβαίνεις τι έκανες ή έχασες και δεν υπάρχει γυρισμός πίσω γιατί αυτό που έχασες ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου που δεν είναι πλέον εν ζωή.Το μόνο που μας μένει στο τέλος είναι η λησμονιά και η προσπάθεια του εαυτού μας να βρούμε κατι να μας καλύψει αυτό το κενό και να μας ταξιδέψει μακριά…Αν δεν το βρούμε και μείνουμε με τις σκέψεις χωρίς προσπάθειες τότε θα είναι «οι πληγές στην καρδιά σου διαρκούν όσο θές εσύ…» ..Αυτό σημαίνει πως εσύ διαλέγεις αν θες να ξεπεράσεις κάποια πράγματα ή μένεις εκεί για όσο σε κρατήσουν……..
Δευτέρα 18 Μαΐου, 2009 at 20:46 μμ
διαφωνώ είμαι πολύ πληγωμένη και δεν μπορώ ούτε και θέλω να πρωχωρίσω, να ζήσω και να ξεχάσω. το μυαλό μου θα μείνει εκεί το ορκίζομαι, ποτέ δεν θα ξεχάσω ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ, ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΠΟΝΑΩ
Κυριακή 7 Ιουνίου, 2009 at 12:55 μμ
οταν ημουν μικροτερη και ακουγα καποιον να λεει ποναω εγω δεν πολυ καταλαβαινα τι εννοουν..τωρα πλεον μετα απο καποιες καταστασεις που περασα νιω8ω τον πονο απιστευτα δυνατο μεσα μου..αυτες οι πληγεσ μπορει να ξεχαστουν για λιγο αλλα ποτε δεν 8α φυγουν…με τη σειρα μου 8α πληγωνω κ φω ατομα που ισωσ να αξιζουν πραγματικα..
Σάββατο 14 Νοεμβρίου, 2009 at 16:40 μμ
σιμφονο
Παρασκευή 12 Ιουνίου, 2009 at 19:38 μμ
cumfwnw m tn pligwmenh..kapoiec forec dn 9ec n proxwriceic gt dn 9ec n 3exaceic..k ac 3ereic ot auto ponaei periccotero..
Πέμπτη 18 Ιουνίου, 2009 at 23:47 μμ
οι πληγες μπορει να κλεινουν καποτε αλλα αφηνουν παντα το σημαδι τους το οποιο που και που τσουζει και σου θυμιζει τι ηταν εκει και οτι μπορει να ξαναρθει οτι η καταιγιδα μπορει να περασε αλλα αυτο δν σημαινει οτι δν μπορει να ξαναρθει δρυμητερη…το μονο που μπορουμε να κανουμε εμεις ειναι να ετοιμαστουμε για τν επομενη…
Σάββατο 14 Νοεμβρίου, 2009 at 16:39 μμ
σοστοσ
Σάββατο 14 Νοεμβρίου, 2009 at 16:38 μμ
σιμ φονο απολιτα αλλα καποτε οι πλιγεσ μασ κλινοθν οσο και να μασ πονανε οι σκεψεισ ποθ μασ προκαλοθν
Τρίτη 29 Δεκεμβρίου, 2009 at 22:32 μμ
δεν υπαρχει κατι το οποιο πραγματικα μπορει να σε πληγωσει…μια δινη ειναι στην εικονα του μυαλου,που καποιος αλλος προσπαθει να σε κανει να νοιωσεις……πονος σε καποιο σημεο που κανεις δεν μπορει να δειξε που ακριβως ειναι…τα αισθηματα..οποτε κανενας δεν εχει την δυναμη να προκαλεσε πονο,γιατι δεν ξερει πως….ειναι αδυναμος….συγνωμη που γραφω στο forum σας……
Τετάρτη 10 Νοεμβρίου, 2010 at 16:15 μμ
δεν υπαρχει τιποτα χειροτερο απο το να σε πληγωνουν.κανεις ομως δεν ξερει ποση δυναμη κρυβει μεσα του.ΤΟ ΛΕΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ..που ειστε στην ιδια θεση με μενα….χωρισα..και δεν επιτρεπω στον εαυτο μου να του κανει τη χαρη ….δαγκωνομαι οταν το βλεπω αλλα προσπαθω να ελεγχω τον εαυτο μου