Κάπου μέσα βαθειά στο δάσος υπάρχει ένα ξέφωτο πολύ μεγάλο και στην μέση ένα δέντρο με πυκνά κλαδιά χειμώνα καλοκαίρι είναι ένα ειδικό δέντρο, αιωνόβιο είναι το δέντρο της ονειροπόλησης ! Δίπλα του υπάρχει μια πηγή που δεν σταματάει να τρέχει συνέχεια γάργαρο νερό… και όσοι σταματήσουν να θαυμάσουν αυτό το δέντρο αισθάνονται αμέσως την ανάγκη να πάρουν έναν ύπνο! Έτσι μια φορά ένας νεαρός άντρας με το καινούργιο του αυτοκίνητο πηγαίνοντας στο χωριό να δει τους δικούς του έκανε μια στάση στην πηγή να δροσιστεί και βλέποντας το δέντρο της απόλαυσης με την υπέροχη σκιά του σκέφτηκε να το θαυμάσει από κοντά μόλις πλησίασε αισθάνθηκε αυτό το περίεργο φαινόμενο και ξάπλωσε κοντά στην ρίζα του και αποκοιμήθηκε… τότε παρασύρθηκε το μυαλό του από μια περίεργη δύναμη και αισθάνθηκε να πετάει ανάμεσα από μια περίεργη αχλή και καθώς συνέχισε την πτήση του και πύκνωνε η ομίχλη γύρω του ένοιωσε να βρίσκετε ανάμεσα στα σύννεφα τότε το μυαλό του γέμισε με τα όνειρα που δεν τολμούσε να κάνει μέχρι τώρα στην ζωή του, είναι αυτά τα όνειρα και τα γεγονότα που έχει από μια άλλη ζωή ή από οράματα που τώρα έχουν μπερδευτεί και παγιδευτεί ανάμεσα στα κλαδιά του δέντρου μαζί με τα όνειρα των χιλιάδων περαστικών που σαν κι αυτόν έχουν αποκοιμηθεί εκεί στο πέρασμα των αιώνων… είχε εισχωρήσει στον μυστήριο κόσμο της υποσυνείδητης φαντασίας του οι εικόνες πέρναγαν σαν τρελές από μπροστά του, αναπηδούσε όλη του η ζωή και τα όνειρά του έτσι όπως δεν τα είχε τολμήσει ποτέ να ονειρευτεί! Ξάφνου άκουσε φωνές μέσα στον βαθύ ύπνο του άκουσε γλυκές μελωδίες απο τραγούδια και άνοιξε τα μάτια του κι είδε νεράιδες και ξωτικά να παίζουν ανάμεσα στα φύλλα του δέντρου! Τεντώθηκε νωχελικά! ποτέ του δεν είχε ευχαριστηθεί τόσο ωραίο και ξεκούραστο ύπνο μια γλυκιά ευχαρίστηση ένιωθε μέσα του και μια γλυκιά απόλαυση διαπερνούσε το κορμί του Η επήρεια αυτή απο το δέντρο της ονειροπόλησης ποτέ δεν έμαθε πόσο κράτησε… ένα μόνο έμαθε όταν έφτασε στον προορισμό του είχε καθυστερήσει να φτάσει σαράντα χρόνια στον προορισμό του!!!
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 10:46 πμ
Ποτέ δεν είναι αργά…
Ας ζήσει τ’ όνειρό του…
Ας το απολαύσει…
Γλαρένιες αγκαλιές
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 12:08 μμ
Πόσο άξιζε τελικά αυτό που βίωσε;
Είναι ενα μάθημα για την ζωή μας αυτό και για πράγματα που βάζουμε στη ζωη μας. Πόσο τελικά αξίζουν!
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 12:24 μμ
40 δια 2 ισον 20…
εχω ακομη…
μην ψαξεις λογικα τον συνειρμο μου, μελωμενε…
δεν θα βγει αποτελεσμα…
«δεν»…
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 12:26 μμ
…κι από τότε….όλοι εχουμε μεσα μας αυτό το δέντρο και έτσι ονειροπολούμε με τις ώρες…
Πολυ γλυκο βρε Χαρη το σημερινο σου..
Καλημερα
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 13:47 μμ
1ον: έμαθε
2ον: έφτασε
Καλημέρα 🙂
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 14:22 μμ
Φύρδην-μίγδην
νομίζω το απόλαυσε το όνειρό του με το παραπάνω! καλώς ήρθες 🙂
Adonios
είναι μαθήματα σίγουρα και εμπειρίες
απο αυτά παθαίνουμε και μαθαίνουμε! 😉
Βασιλική
άσε με να δοκιμάσω!
κάτι μου λέει ότι έχεις επισκεφτεί κι εσύ αυτό το δέντρο και ζείς στο ονειρό σου ακόμα ψάχνοντας τον προορισμό σου ε; 😉
μαρια νικολαου
κι εσύ μου κοιμήθηκες εκεί;
είδες τι όνειρα κάνεις; 😛
Νεφελόεσσα
ναι σωστά έμαθε και έφτασε 🙂
καλώς ήρθες!
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 14:35 μμ
Σήμερα είναι η μέρα μου να διαβάζω υπέροχα κείμενα. Εκπληκτικό λοιπόν το κείμενο.
Άραγε τώρα ήρθε; Έμαθε;
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 15:04 μμ
πολύ-πολύ όμορφο….
γλυκό και τρυφερό κείμενο…ε και το δέντρο αριστουργηματικό …
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 15:06 μμ
Γλυκειά γεύση από τα ανεκπλήρωτα όνειρα πήραμε σήμερα απ’ το post σου.
Οπως όταν ήμασταν παιδιά και πιστεύαμε πως το ανεκπλήρωτο και μαγικό μια μέρα θα εκπληρωθεί, έτσι και τώρα, ταξιδιώτες όλοι της ζωής, ψάχνουμε ένα δέντρο, έναν ύπνο, μια ανάσα, κάτι που να υπόσχεται ότι τα όνειρα θα βγουν αληθινά.
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 21:13 μμ
ετσι ειναι melomene οι διαστασεις που μπαινουμε και βγαινουμε δεν εχουν την ιδια μοναδα μετρησης!
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 21:44 μμ
George
niablaxou
σας ευαριστώ για τα καλά σας λόγια
aisthisis
έπιασες το σκεπτικό μου
ανακατεύουμε το αληθινό με το όνειρο
με την ελπίδα να μας βγεί αληθινό
unamama (amalia)
δεν το κατάλαβα καλά το σχολιό σου
για ποιές διαστάσεις μιλάς;
καλό βράδυ σε όλους 🙂
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 22:09 μμ
τιποτα το ιδιαιτερο μελομενε το ειδα σαν ενα ταξιδι σε αλλη διασταση που οταν γυρισεις πισω εχουν περασει χρονια…κατι σαν τα χρονικα της ναρνια. ασχετο ισως απλα εχω το συνηθειο ας το πουμε οταν διαβαζω να τρεχει το μυαλο μου…τα ερεθισματα που παιρνω διεγειρουν τη φαντασια μου
Τετάρτη 23 Μαΐου, 2007 at 22:15 μμ
unamama (amalia)
τότε είναι πολύ καλό το σκεπτικό σου
γιατί ο ήρωας μου βρέθηκε σε άλλη διάσταση πράγματι 🙂
Πέμπτη 24 Μαΐου, 2007 at 00:50 πμ
Ένα όνειρο δρόμος, η ζωή …
Ας ήταν να το φτάναμε κάποια στιγμή!…
Πέμπτη 24 Μαΐου, 2007 at 09:32 πμ
Αναστασία
πάντα ποιητική! 🙂 καλημέρα σου
Τετάρτη 30 Μαΐου, 2007 at 08:26 πμ
εδω αλλοι δε φτανουν ποτέ ουτε καν στο δεντρο..
αυτος εφτασε οχι μονο εκει, αλλα και στον προορισμο του ..τι παραπανω να ζητησει;
καλη σου μερα!
Κυριακή 29 Νοεμβρίου, 2009 at 13:22 μμ
Αραγε αυτος που καθεται στο δεντρο ονειροπολαει;