Ηρθε εχθές την νύχτα σαν γλυκιά προσευχή η βροχή…
ξέπλυνε την χρυσόσκονη του ήλιου απ’την αυλή
και μπαίνοντας απ’το μισάνοιχτο παράθυρο
μέθυσε απ’την αέρινη μορφή της…
κι αυτή…
ανάλαφρα σε πήρε μαζί της
πετάξατε ψηλά,
ανάμεσα στα δέντρα
μίλησες με τον κότσυφα στη ρεματιά
καθώς περνούσες χάϊδεψες τ’αρνιά και τ’άλογα
και σ’έναν κρίνο που γεννιόταν έγνεψες
του χαμογέλασες όπως μόνο εσύ ξέρεις.
Από νωρίς σε περιμέναμε
ειχαμε πλύνει με δάκρυα το δρομάκι που βγάζει στο καλύβι μας
αλλά εσύ δεν χτύπησες!!!
Η πόρτα μας ήταν ορθάνοιχτη
αλλά δεν μπήκες!
Ολη την νύχτα καίγαμε στο τζάκι
Τα ξύλα της ελπίδας…
Ειχαμε στολιστεί και περιμέναμε
Κρατώντας την ανάσα μας να σε δούμε
όμως δεν φάνηκες!
Τώρα πια μείναμε γυμνοί
σαν λεπίδες που στο φως ξεπλύθηκαν
ανάλαφροι…που σε γνωρίσαμε!
Είμαστε αγνοί και καθαροί σαν χιόνι σε ψηλή κορφή
είμαστε σαν την γη που στον ορίζοντα αγγίζει
με μια αχνή γραμμή το γαλάζιο…
εσύ το κατόρθωσες αυτό!!!
Εκανες ένα περίγραμμα από φως στην όψη μας
που έχει για πλαίσιο τον ορίζοντα…
Παιδιά της καταιγίδας όλοι μας
πώς να ντυθούμε μόνο με μια γλυκιά βροχή;
Στο άπειρο και στο κενό σε ψάξαμε
και μια αστραπή για δρόμο ακολουθήσαμε
μέχρι νάρθει η ώρα…
μες το φως…
σ’ένα φως περισσότερο…
σ’ένα πανηγύρι της φωτιάς…
να προβάλεις ξανά κοντά μας…
και οι σταγόνες της βροχής
που πέφτουν στο τζάμι μας
μας θυμίζουν ότι προλάβαμε να σε γνωρίσουμε…
η πιο πάνω φωτογραφία είναι κλεμένη από το blog της Μαρίας Νικολάου
Σάββατο 10 Νοεμβρίου, 2007 at 17:18 μμ
Ειλικρινα,ειναι πολυ ωραιο το ποιημα!
Παντα μου αρεσαν οι λεπτομερειες,που ποτε δε σκεφτηκα ή δεν ειδα*
επισης, η φωτογραφια ειναι ωραια!
Σάββατο 10 Νοεμβρίου, 2007 at 19:31 μμ
ωραιο λουλουδι κι ωραια βροχη! σημερα ηταν πολυ περιεργος ο καιρος…ξεκινησε με βροχη, εγινε χαρα θεου και τελος αρχισαν οι αερηδες…
καλο βραδυ!
Σάββατο 10 Νοεμβρίου, 2007 at 21:22 μμ
Oυπς!!! Επιασα τον κλεφτη φωτογραφιών!!! χαχαχαχα
πολυ ωραια εγγραφή μελομενε μου..
Φιλιά πολλά πολλα
Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 2007 at 00:18 πμ
Πολύ όμορφο ποστ!!
Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 2007 at 04:35 πμ
Το ταλέντο σου στην ποίηση ήθελα να έχω μελομένε μου και της καπετάνισσας στα πεζά.
Πολύ ωραίο το ποίημα της βροχής!και η φωτογραφία σου, αλλά αυτή τη φωτογραφία με την βροχή, θα την κλέψω κι εγώ πες την Μαρία! Τρομερή!
Καλώς ήρθε και η αδελφούλα σου… μελομένε μου!
Βιαστική λίγο…και απεργοσπάστρια… για σένα!
Καλημέρα μελομένε μου!
Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 2007 at 09:13 πμ
καταπληκτική φωτογραφία, εύγε Μαρία Νικολάου. Για την ποίηση κάθε δημιουργία σεβαστή είναι, αλλά δεν σου πάει.
http://koukios.wordpress.com
Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 2007 at 11:10 πμ
Πολύ καλό το βρήκα το ποίημα σου. Και η φωτό σου η πρώτη φανταστική, για την άλλη την πράσινη όπως έχω πει και στην Μαρία δεν εχω λόγια
Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 2007 at 11:44 πμ
Όσες οι σταγόνες της βροχής, τόσα καί τα πρόσωπα που πέρασαν από τη ζωή μας καί χάθηκαν…
Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 2007 at 13:04 μμ
Kaveiros
οι λεπτομέρειες κάνουν τις διαφορές! 😉
unamama
έτσι είναι το φθινόπωρο!
παλεύει ο ήλιος με την συννεφιά…
Μαρία Νικολάου
υπέροχη η φωτογραφία σου Μαρία
τόσο αληθινή και μας βάζει στην εποχή…
Anna
να’σαι καλά! 🙂
ελπίδα
η Καπετάνισσα βρίσκεται σ’άλλο μαγευτικό επίπεδο την διαβάζεις ακούραστα…!
όλοι απο την μεριά μας αφήνουμε το στίγμα μας!
Sotiris Koukios
μάλλον δεν με έχεις παρακολουθήσει ή δεν με έχεις ξαναδιαβάσει!!!
αν γινόσουνα πιο ακριβής για το τι ακριβώς εννοείς θα μπορούσα να σου απαντήσω
θα σε περιμένω!
καλώς ήρθες
vasilis
η Μαρία πάντα επιλέγει τέλειες φωτογραφίες στο blog της!
adioristos
δεν έχεις άδικο όσο περνάνε τα χρόνια και γυρνούν οι αναμνήσεις θυμόμαστε πρόσωπα και στιγμές μαζί τους…
καλώς ήρθες
να έχετε όλοι σας μια όμορφη μέρα! 🙂
Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 2007 at 16:47 μμ
«Ολη την νύχτα καίγαμε στο τζάκι
Τα ξύλα της ελπίδας…»
Πόσες εικόνες…
Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 2007 at 20:36 μμ
A ρε τι κάνει η βροχή..
We both are lost
And alone in the world
Walk with me
In the gentle rain
Don’t be afraid, I’ve a hand
For your hand and i
Will be your love for a while
(Diana Krall – Gentle rain)
Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 2007 at 21:46 μμ
so never mind the darkness we still can find a way
cause nothin lasts forever
even cold November rain…
(Guns’n’Roses-November Rain)
Polu wraio to poiima sou melomene mou….pige ti fantasia mou ena polu omorfo ta3idi..
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου, 2007 at 11:49 πμ
Μας δρόσισες παραμυθένια…..
πάρε και μια μαντινάδα από μένα (οχι δικιά μου βέβαια αλλά αγαπημένη)
«Ήθελα νά’ μαι ουρανός
σύννεφο να’ ναι εκείνη
κι οντε της πώ το σ’αγαπώ
ψιλή βροχή να γίνει .»
καλή σου εβδομάδα! 😉
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου, 2007 at 15:59 μμ
VITA MI BAROUAK
justelene
flower fairy
thalassinimatia
σας ευχαριστώ!
καλή σας βδομάδα 🙂
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου, 2007 at 16:37 μμ
εσύ ξέρεις, φώναξε τις νεράιδες… να το σώσουν
ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΝΟΣΗΛΕΥΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 6 ΕΤΩΝ
ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ.
ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΔΟΤΕΣ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ. Η ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ
ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΒ+ (ΡΕΖΟΥΣ ΘΕΤΙΚΟ) .
ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ
ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΣΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΤΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ ( παιδο-ογκολογικό )
(2310 993506 & 2310 993944)
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ, ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ, ΤΗ
ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ, ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ….. ΑΣ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ
ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ
ΔΥΝΑΤΟΣ……ΑΣ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΡΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ
ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ……………………
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου, 2007 at 17:00 μμ
…είχα καιρό να κάνω ένα τόσο όμορφο ταξίδι…να είσαι πάντα καλά…