Κι όμως είναι βραδιές
που ανθίζει η θάλασσα
με μουσική την σιωπή της…
τότε χιλιάδες αστέρια
κατεβαίνουν στον βυθό να κοιμηθούν
και οι πυγολαμπίδες της άνοιξης
φώλιασαν ξανά μες την καρδιά μου…
Το φεγγάρι φωτεινό
κάνει τα βότσαλα στις αμμουδιές ν’ανθίζουν
και το νερό φωτίζει σαν γαλάζιος ουρανός
στις ρίζες των βράχων…
Χιλιάδες μάτια γύρω του τ’άστρα
ψιχαλίζουν ανθισμένα έρωτα,
χιλιάδες μάτια υγρά τριγύρω
ζητιανεύουν λίγη αγάπη…
Παντού σιωπή!
Περιμένω σινιάλο από ένα αστέρι…
Η μοναξιά με πνίγει!
Πως θα καλοκαιριάσουμε
χωρίς παρηγοριά;
-Αγγελοι φίλοι μου! μιλήστε πέστε μου,
που κατοικεί;
Πριν ο ουρανός μου γεμίσει σύννεφα
θέλω να την ξαναβρώ,
να την αγγίξω
να μου δώσει λίγο απ’ την αγάπη της…
όλα τ’άλλα μου περισσεύουν!
Τρίτη 15 Μαΐου, 2007 at 14:40 μμ
Πως μπορείς να αγγίξεις ένα αστέρι ή πως μπορεί αυτό να σε αγγίξει;
Μιλώντας του!
Συνέχισε να κοιτάζεις ψηλά…
Τρίτη 15 Μαΐου, 2007 at 19:44 μμ
Εγώ Μελένιε μου,σου αφήνω ένα τραγούδι που λατρεύω και το video του τραγουδιού αυτού..(δεν ξέρω αν θα παίξει εδώ..)
Αλκίνοος Ιωαννίδης
– Ο Προσκυνητής –
Τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
Κάποιον αγαπάω
Δυο ευχές κρατάω
και δυο τάματα κρατώ
Περπατώ και πάω
Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ’ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα’μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα’ναι αργά
Στα πουλιά μιλάω
και στα δέντρα τραγουδώ
Κάποιον αγαπάω
Κι οταν τραγουδάω
προσευχές παραμιλώ
περπατώ και πάω
Κάποιος είπε πως ο δρόμος
είναι η φλέβα της φωτιάς
ψυχή μου πάντα να κυλάς
Κάποιος είπε πως ταξίδι
είναι μόνο η προσευχή
καρδιά μου να’σαι ζωντανή
«Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ’ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα’μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα’ναι αργά»
Τρίτη 15 Μαΐου, 2007 at 20:38 μμ
Adonios
σ’ευχαριστώ για την συμβουλή,
πρέπει να γίνουμε κι εμείς αστέρια όμως και να το φτάσουμε!
καλησπέρα σου 🙂
Danai
υπέροχοι οι στίχοι και το τραγούδι
σ’ευχαριστώ για την αφιέρωση
καλό σου βράδυ 🙂
Τρίτη 15 Μαΐου, 2007 at 22:21 μμ
Πάντα ομορφιές και στις λέξεις και στις εικόνες.
Τρίτη 15 Μαΐου, 2007 at 22:45 μμ
Σ’ ευχαριστώ για τη χτεσινή απάντησή σου, ήταν εκ βαθέων.
Στο σημερινό πολύ όμορφο ποίημα, έχω να πω, ότι όταν λείπει η αγάπη του, πραγματικά όλα τα άλλα περισσεύουν.
Τετάρτη 16 Μαΐου, 2007 at 08:35 πμ
Nα μου δωσει απ την αγαπη της..
Ολα τ αλλα μου περρισευουν..»
Μοναδικοτητα στον ρομαντισμο Χαρη μου έχεις..
Τετάρτη 16 Μαΐου, 2007 at 09:35 πμ
George
aisthisis
μαρια νικολαου
λίγοι απο εμάς είναι που κρατάμε ακόμα λίγη τρυφερότητα και ρομαντισμό!
τουλάχιστον ας το διαλαλούμε κι ας το χαιρόμαστε!
καλημέρα σας 🙂
Τετάρτη 16 Μαΐου, 2007 at 14:28 μμ
ομορφο ποιημα!
Τετάρτη 16 Μαΐου, 2007 at 14:47 μμ
Είναι βραδιές που ανθίζει η θάλασσα….
Πανέμορφος συνειρμός..
Καλησπέρες!!
Τετάρτη 16 Μαΐου, 2007 at 16:43 μμ
Κι εγώ γιατί βλέπω τη θάλασσα πάντα
ανθισμένη? Γιατί όλα της γης και τ’ ουρανού
τα αγγίζω μέσα της?
Πολύ τρυφερό άγγιγμα Χάρη!
Καλό απόγευμα!
Τετάρτη 16 Μαΐου, 2007 at 20:15 μμ
Υπέροχο. Απλά. Υπέροχο. Καλό απόγευμα να χεις..
Τετάρτη 16 Μαΐου, 2007 at 22:54 μμ
Πολύ όμορφο. τα βότσαλα στις αμμουδιές ανθίζουν… το νερό φωτίζει στις ρίζες των βράχων.
Πέμπτη 17 Μαΐου, 2007 at 10:58 πμ
unamama (amalia)
καλημέρα σου
BeBe
συνειρμοί βγαλμένοι απο την ζωή μας όταν είμαστε ερωτευμένοι
Αναστασία
είναι ο ερωτάς για την ζωή που σε κάνει να τα βλέπεις κι εσύ έτσι
katouli
σ’ευχαριστώ, καλή σου μέρα!
ο δείμος του πολίτη
μια όμορφη μέρα να έχεις 🙂