που το φεγγάρι αντανακλούσε το ασημένιο φως του στην ήρεμη επιφάνεια του νερού…
είδε την μορφή της μελαγχολική και λυπημένη,
είδε την μορφή της στο φως του φεγγαριού…
άφησε περίεργος το απολαυστικό του πλατσούρισμα στην αγαπημένη του λιμνούλα
και την πλησίασε ήσυχα χωρίς να της διακόψει τον αέρινο αναστεναγμό της που ακουγόταν σαν την πιο υπέροχη μελωδία αυτό το Αυγουστιάτικο καλοκαιρινό βράδυ,
-Γιατί είσαι μελαγχολική και λυπημένη πανέμορφη νεράϊδα μου, της είπε πλησιαζοντάς την.
Η νεράϊδα ξαφνιασμένη έστρεψε το βλέμμα της προς το μέρος του
Ποια να ήταν αυτή η φωνή που ενόχλησε τους στοχασμούς και τις σκέψεις της;
Ποιος είναι κοντά της;
Κοίταξε λίγα μέτρα πίσω της και είδε στα υπέροχα μάτια του εκείνον…
Εκείνον που ήταν πάντα στο μυαλό της …!
-Ηρθες; επιτέλους ήρθες; κατάφερε και ψιθύρισε η νεράϊδα -Νεράϊδα μου γιατί είσαι λυπημένη; επέμεινε ο κατάλευκος κύκνος
-Ηρθες αγαπημένε μου, ήρθες πάλι κοντά μου, ήρθες στο δάσος μας… πόσο σε περίμενα!!! Γιατί άργησες τόσο απόψε;
Ο κύκνος κάθισε δίπλα της χωρίς να μιλήσει…
Άνοιξε τις τεράστιες κατάλευκες φτερούγες του και την πήρε στην απαλή αγκαλιά του.
Σαν κάποιος άγγελος φαινότανε κάτω από το φως του φεγγαριού
σαν φύλακας άγγελος της νεράϊδας που ήρθε να την προφυλάξει από την λύπη και τις σκέψεις
και να φυλάξει τρυφερά τα μυστικά της…
Η νεράϊδα με το κατάλευκο μεταξένιο φόρεμα που έκανε ανταύγειες πάνω του το φώς του φεγγαριού
έγειρε στην απαλή αγκαλιά του κύκνου και ονειρεύτηκε …
ονειρεύτηκε εκείνον που κι αυτή την βραδιά δεν ήταν κοντά της…
αφέθηκε στο όνειρο παραδομένη στην ουράνια αγάπη της σ’αυτόν που την ξέχασε εδώ στην γη…
μα στο όνειρό της θα ζούν αιώνια μαζί!!! Οι πρώτες αχτίνες του ήλιου έπεσαν στο πρόσωπο του κύκνου και άνοιξε τα πανέμορφα μάτια του…
Μεσ’την απαλή του αγκαλιά ακόμα η νεράϊδα δεν έχει ξυπνήσει και δεν την ξυπνάει…
Εκείνη έχει επιλέξει να μείνει ακόμα στο ονειρό της δεν θέλει να τελειώσει!
Ο κύκνος όλο το βράδυ της πρόσφερε την αίσθηση “εκείνου”, εκείνου που την ξέχασε…!
Ανασηκώθηκε αργά και προσεχτικά να μην την ξυπνήσει
και την άφησε απαλά στο παχύ στρώμα φύλλων μπροστά του. Ο ήλιος άρχισε να χρυσίζει με τις αχτίνες του το μεταξένιο άσπρο φορεμά της…
Οσπου ξαφνικά μια λάμψη!
μια λάμψη από το πουθενά!
Κάλυψε ολόκληρο το πανέμορφο κορμί της
άρχισε τότε να την ανασηκώνει ψηλά στο καταγάλανο και ηλιόλουστο ουρανό
πέρασε τα σύννεφα για να την οδηγήσει σε ένα ουράνιο μονοπάτι
στο μονοπάτι της αιώνιας άνοιξης…
ο κύκνος άνοιξε τότε τα τεράστια κατάλευκα φτερά του τράνταξε την πρωινή ησυχία του δάσους
και πέταξε κόντρα στ’αγέρι της αυγής… κάποιος δεν πίστευε πλέον στις νεράϊδες…
Παρασκευή 9 Μαρτίου, 2007 at 17:03 μμ
Με ταξίδεψες με τις ωραίες,παραμυθένιες σου εικόνες!
Καλησπέρα!
Παρασκευή 9 Μαρτίου, 2007 at 17:22 μμ
Πόσο άδειο είναι το βλέμμα όταν δεν καθρεφτίζεται άλλο από τον αγαπημένο σου..
τότε η κάθε εικόνα φαίνεται ίδια,
γιατί τα μάτια σου κοιτάζουν μόνο το μέσα σου,
την ψυχή σου..
εξαυλλώνεται το χθες,το αύριο,το κορμί σου
σε έναν χορό που μόνο ο Θεός ξέρει πώς να σε
οδηγήσει..
κοντά Του..
Καλησπέρα melomene,με συγκίνησες..
Παρασκευή 9 Μαρτίου, 2007 at 20:19 μμ
ποσο κουτός ο κάποιος…
Παρασκευή 9 Μαρτίου, 2007 at 20:19 μμ
Τα κρίνα είναι χλωμά, γιατί αγαπούν το φεγγάρι.
Ρ. Ταγκόρ
Παρασκευή 9 Μαρτίου, 2007 at 20:52 μμ
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ BLOG , ΤΑ LINKS EINAI ΦΟΒΕΡΑ ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΡΑΪΔΩΝ. ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΕΡΑΪΔΑ, ΑΛΛΑ ΦΥΣΙΚΑ ΕΣΥ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ.
ΟΝΤΩΣ ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΓΙ ‘ ΑΥΤΟ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΟΤΑΝ ΤΙΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ.
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ
Παρασκευή 9 Μαρτίου, 2007 at 21:55 μμ
gitsaki
κι εγω ταξιδεύω συνέχεια!
καλησπέρα σου 🙂
ΔΑΦΝΗ
χαίρομαι που σε άγγιξε 🙂
καλό σου βράδυ
allmylife
ναι ήταν κουτός! 😉
καλησπέρα σου
aisthisis
έπρεπε να είναι λευκοπλάτινα…
να του μοιάσουν. 🙂
ένα όμορφο βράδυ να έχεις
taradela
σ’ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
σαν νεράιδα θα βοηθήσεις έτσι; 🙂
καλώς ήρθες
Παρασκευή 9 Μαρτίου, 2007 at 23:59 μμ
Μαγεμένη στέκομαι…
Τυλιγμένη στο μαγνάδι του μύθου σου …
Να είσαι καλά!
Σάββατο 10 Μαρτίου, 2007 at 01:29 πμ
ότι και να διαβάσω απο σένα έχει τόσο όμορφες εικόνες, που ο τίτλος του μπλόγκ ίσως θα μπορούσε και να μην υπάρχει. Τα λόγια σου είναι ένας αληθινός νεραϊδόκοσμος. Καληνύχτα φίλε.
Σάββατο 10 Μαρτίου, 2007 at 10:31 πμ
Μελομενε μου καθε φορα που σε διαβαζω η ψυχη μου αγαλιαζει…
Υπεροχος για μια ακομα φορα …μου ξεκινησες υπεροχα το σ/κ μου να εισαι καλα φιλαρακι.
Καλο σ/κ να εχεις.
Σάββατο 10 Μαρτίου, 2007 at 12:38 μμ
Ο έρωτας ανήκει σε εκείνους που δέχονται να φτάσουν στα άκρα για χάρη του..σαν την Νεράιδούλα σου..που για χάρη του έφτασε στο μονοπάτι της αιώνιας άνοιξης…!!! Νά’σαι καλά Μελένιε μου, και να γράφεις πάντα τόσο όμορφα..
Καλό σ/κ να έχεις.
Σάββατο 10 Μαρτίου, 2007 at 14:25 μμ
Πες μου τι θες να κάνω και θα το κάνω για έναν όμορφο (νεραϊδό)κοσμο!
Σάββατο 10 Μαρτίου, 2007 at 16:04 μμ
Γεια σου Χάρη μου.
Πάντα μαγεμενος απο τις νεράιδες σου..
Υπέροχες εικονες δινεις καθε στιγμη..Καλο ΣΚ να εχεις
Κυριακή 11 Μαρτίου, 2007 at 16:02 μμ
Ελπιδοφόρο!
Δευτέρα 12 Μαρτίου, 2007 at 00:49 πμ
Anastasia
george
zoyfitsa
Danai
taradela
Μαρια Νικολαου
σας ευχαριστώ
χάρηκα που σας άρεσε 🙂
μια όμορφη βδομάδα σε όλους μας
leon/soutaxapei
καλώς ήρθες 🙂
Δευτέρα 12 Μαρτίου, 2007 at 10:22 πμ
Ή κάποιος αποφάσισε να τη γλιτώσει οριστικά από τη λύπη της…
Δευτέρα 12 Μαρτίου, 2007 at 14:44 μμ
Αγαπητέ melomene , πόσο μου άρεσε αυτο το τρυφερο Post που έγραψες…σ΄ευχαριστω για το όμορφο ταξίδι μέσα σε κόσμο ονειρικό .
Σου εύχομαι καλή εβδομάδα
Υ.Γ Χάρηκα που είδα στα Links και το δικό μου όνομα , ν΄είσαι καλά που με τιμάς.
Δευτέρα 12 Μαρτίου, 2007 at 16:06 μμ
χθες άνθισε το κόκκινο γαρύφαλλο…
το «βάφτισα» τριαντάφυλλο…
για να έχει αγκάθια…
να σκίσουν τα «πέπλα»
και να ‘ρθει η νεράιδα
που καιρό αναμένω…
δεν έγινε…
θα την στείλεις;
σε παρακαλώ!!!
🙂
Δευτέρα 12 Μαρτίου, 2007 at 16:36 μμ
Πρέπει να γράψεις ένα νεραιδοβιβλίο.Γράφεις υπέροχα!
Δευτέρα 12 Μαρτίου, 2007 at 18:59 μμ
dreamerland
ναι έτσι είναι!
καλησπέρα σου
trelofantasmeni
σ’ευχαριστώ!
κι εσύ με τιμάς με την παρουσίαση σου
καλό σου βράδυ
esta
αν μπορώ ναι θα στην στείλω!
ένα όμορφο βράδυ να έχεις
pixie
δεν είμαι συγγραφέας
ούτε έχω σκοπό να γίνω! 🙂
o νεραϊδόκοσμος είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα στην ζωή μου,
ότι γράφω είναι εικόνες που υπάρχουν γύρω μου και προσπαθώ να τις αποτυπώσω στο σημειωματάριό μου
καλησπέρα σου