Ένα παιδί μού φωνάζει, ένα παιδί γυρίζει γύρω μου, μέσα μου!!!
Μου πιάνει το χέρι με τραβάει,
με κάνει να σκοντάψω…
Πιάνετε κρεμιέτε από το πόδι μου…
-Ελα. Μου φωνάζει
-Μη με τραβάς… δεν αντέχω είμαι πτώμα!
-Ελαααα!!!
-Δεν αντέχω σου λέω… κάτσε να ξαποστάσω!
-Θέλεις να παίξουμε;
-Σε λίγο…
– Θα μου πείς ένα παραμύθι;
-Ναι, σου είπα σε λίγο…
-Θέλεις να παίξουμε;
-Ναι, σε λίγο…
-Θέλεις να είμαστε στην ίδια ομάδα;
-Μα Είμαστε!!!
-Όχι στο ποδόσφαιρο! Να πολεμάμε τους κακούς!
-……..
-Τι θα μου χαρίσεις; Εγώ θα σου δώσω την μπάλα μου!
-Χμ! Θα σου δώσω ένα φιλί και την αγάπη μου…
-Τι να την κάνω δεν μπορώ να παίξω μαζί τους!
-……..
-Θα έρθεις να παίξουμε;
-Εντάξη έρχομαι. Τι θέλεις να παίξουμε;
-Θέλεις να κάνουμε ένα κάστρό;
-Ναι θέλω! Και θα μπούμε κι εμείς μέσα;
-Ναι θα είμαστε μαζί, θα πολεμάμε τους κακούς.
-Τους κακούς; Ποιούς κακούς;
-Τους κακούς που θα έρθουν να μας επιτεθούν στο κάστρο μας
-Μπορεί να μην είναι κακοί, μπορεί απλά να θέλουν να ζήσουν μαζί μας
-Τι είναι αυτά που λες τώρα…όλο βλακείες λες!
Αρχίζω να μετανιώνω που σε έκανα φίλο μου.
-………
-Λοιπόν ξεκίνα να χτίζεις το κάστρο κι εγώ θα μαζέψω στρατιώτες που ξέρω!
Ξεκινήσαμε διαφωνήσαμε στα αρχιτεκτονικά σχέδια αισθητικά και κατασκευαστικά.
Κουβαλήσαμε πέτρες και λάσπη για να το χτίσουμε,
Ξύλα και κλαδιά…(ποτάμι ο ιδρώτας…)
στρογγυλέψαμε ξανά και ξανά και ξανά τις γωνίες του!
μαζέψαμε άσπρες πέτρες για τη σκεπή,
φτιάξαμε πόρτα και παράθυρα
κάναμε τα κλαδάκια δέντρα και πρασινίσαμε τον κήπο,
πέτρινα μονοπάτια στον κήπο,
φράχτη, είσοδο και
πισίνα!!! Κάστρο με πισίνα!!! Κι όμως!!!
(ουφ…)
-Εντάξη θα φτιάξουμε σημαία; Τι χρώμα να την κάνω;
-Μαύρη
-Γιατί μαύρη;
-Γιατί έτσι. Ωχου!!!
-Καλά, θα την κάνω μαύρη.
– Α! Στην μέση της να κάνεις μια νεκροκεφαλή.
-Γιατί να κάνω… νεκροκεφαλή;
-Kαι τι θέλεις να κάνεις;
-Μμμ! Να φτιάξουμε έναν αετό.
-Τι λες; Πας καλά; είπα θα κάνουμε νεκροκεφαλή.
-Τίποτα δεν ξέρεις πιά!!! Ωχου!!!
-Εντάξη… εντάξη!!!
-Αμάν αυτοί οι μεγάλοι…. Είναι σκέτος μπελάς…
-Τι τους θέλουμε μεσ’τα πόδια μας;
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 01:03 πμ
Πολύ όμορφο.
Όλοι έχουμε ένα εσωτερικό παιδί μέσα μας…μακάρι να το εκδηλώναμε συχνότερα…
Καλό ξημέρωμα…
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 01:07 πμ
Κίρκη
είναι ένας πραγματικός ο διάλογος 🙂 με τον 8χρονο γιό μου!
μαζί του σίγουρα εκδηλώνετε και ξυπνάει το παιδί μέσα μου!
καλό σου ξημέρωμα
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 08:33 πμ
Mάλλον πρέπει να εισαι μεγαλυτερος μπελάς απο το γιο σου για να ακους τετοια…
Αλλα αυτα ειναι και τα πιο όμορφα απο ένα παιδί..
Φιλιά πολλα και την αγαπη μου..
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 08:41 πμ
kerdisate tous kakous? 😉
na ton xairesai ton gio sou, kai sigoura 8a nai ki aftos melomenos… 🙂
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 08:45 πμ
Πολύ όμορφο είναι το κάστρο σου μικρέ!
Tη συμαιούλα με την υπέροχη νεκροκεφαλή δεν την βλέπω, αλλά έχω την ικανότητα καθότι νεραιδούλα
να την φαντάζομαι.
EΛA, να σε πάω στον λαβύρινθο του ΠANA.
Tο τέρας ο άνθρωπος μέσα απ’ τα ματάκια μιας
μικρούλας, που φαντασιώνει νεραιδούλες και…
για ν’ αντέξει τη φρίκη τον εμφυλίου στην Iσπανία.
MH TO XAΣEIΣ MΠAMΠA.
ΦIΛAKIA KAI ΣTOYΣ ΔYO ΣAΣ AΠO MIA NEPAIΔOYΛA ΠOY ΣAΣ BΛEΠEI!
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 09:21 πμ
Μαρια Νικολαου
μερικοί παραμένουμε πάντα παιδιά!!!
κατάλαβες οτι είμαι μπελάς ε; 🙂
καλημέρα σου
soulmates
είναι πολύ γλυκός κι αυτός καλή μου
και να σου πω μαζί νικάμε πάντα τους κακούς 😀
Καλό σου πρωινό
neraidoula
εμφυλίου στην Iσπανία;
πρωί πρωί καλή μου που ταξίδεψες;
σου εύχομαι καλά ξεμπλέγματα στον λαβύρινθο 😉
καλή σου μέρα
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 10:54 πμ
Αυτό το κείμενο μου χάρισε ένα πλατύ χαμόγελο.
Σ’ ευχαριστώ!
🙂
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 12:50 μμ
dreamerland
μια τόσο όμορφη μέρα ενα χαμόγελο είναι οτι πρέπει, χαίρομαι που είμαι η αιτία γι’αυτό!
καλό μεσημεράκι 🙂
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 15:43 μμ
ο μικρος ειναι πολυ «μεγαλος»…
ετσι να του πεις!!!!
🙂
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 16:01 μμ
άπαιχτος ο μικρός…
κι εσύ όμως δεν πας παρακάτω… 🙂
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 16:51 μμ
Βασιλική
το πρόσεξες κι εσύ ε;
τα παιδιά μας αποστομώνουν πια!
καλό απόγευμα
Anastasia
σ’ευχαριστώ 🙂 καλό σου απόγευμα
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 19:41 μμ
Το καμάρι να σου ζήσει!
Και να του είσαι πάντα μπελάς. Μεγάλος μπελάς. Και παίξε …αν είσαι άντρας!
Αχ!
Και δεν είμαι ξανά παιδί…
Καλώς σε βρήκα!
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 23:04 μμ
Ετοιμαζόμουν να κάνω την ίδια ερώτηση με την soulmates. Τελικά κερδίσατε τους κακούς;
Υπέροχο!
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 2007 at 23:25 μμ
Έχει δίκιο. Και κοντά σε εσένα χαλάει και το δικό μας όνομα.
Μακάρια κάθε αθωότητα που μπορεί να δροσίζει τόσο πολύ τη ζωή μας.
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου, 2007 at 00:32 πμ
Να τον χαίρεσαι τον «μπελά» σου και να σε χαίρεται κι εκείνος 🙂
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου, 2007 at 00:46 πμ
Μελωμενε 8 ειναι το βλασταρι σου?Να τον χαιρεσαι τον καλο σου,και υπομονη!!!Και που εισαι ακομα!!!!!Θα μεγαλωσεις ξανα σαν παιδι μεσα απο αυτον,και εφηβεια θα περασεις!!!κουραγιο…
Εγω τωρα διανυω τα 25.Την ψηνω να μου κανει κανα εγγονι για να ξαναρχισω να μετραω απο το ενα!!!!!Με παραμεγαλωσε πια…..
Ευχες για ολα τα παιδια του κοσμου στελνω!!!!
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου, 2007 at 09:16 πμ
Γεια σου Μελωμένε και καλώς σε βρίσκω! Συμφωνώ σε όλα με την giotavita, τα ξαναζούμε όλα από την αρχή μαζί με τα παιδιά μας! Εύχομαι να έχεις όμορφα παιχνίδια παρέα με τον γιό σου, αλλά και με τον μικρό εαυτό σου:) Καλημέρα!
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου, 2007 at 10:38 πμ
Να τον κανεις ποιητη κι αυτον ποιητη μου……Αν και νομιζω οτι δεν θα κοπιασεις και πολυ…..ειναι ηδη…
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου, 2007 at 11:44 πμ
καλημερα αγαπητε…
μπηκατε στην πυραμιδα!!!!
ακουω…
🙂
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου, 2007 at 14:21 μμ
Γενικά μου αρέσει η οπτική σου.
Αυτό όμως το ποστ είναι το καλύτερο που έχω διαβάσει απο εσένα.
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου, 2007 at 18:08 μμ
Να τον χαίρεσαι τον πρίγκιπα σου melenie moy!!!
Τι πιο όμορφο να γνωρίζω τις σκέψεις σου, τις ανησυχίες σου, τους φόβου σου, τι σε τρομάζει, τι σου αρέσει, τι λαχταρά η καρδούλα σου;
Τι πιο σημαντικό σ’ αυτή τη ζωή για μένα που είμαι η μητέρα/ο πατέρας να είμαι πραγματικά ο πιο κοντινός σου άνθρωπος;
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου, 2007 at 20:49 μμ
N.Ago
είμαστε ξανά παιδιά! 😉
καλώς ήρθες
george
δεν φτουράνε οι κακοί εμπρός μας!
καλησπέρα!
ο δείμος του πολίτη
λες να χαλάω εγώ την πιάτσα ε; 🙂
θα προσπαθήσω να βελτιωθώ!
confused
σ’ευχαριστώ 🙂
καλό σου βράδυ
giotavita
ξέρω τι με περιμένει 😉
ναι όλα τα παιδιά του κόσμου να είναι καλά!
Katerina-anna
σ’ευχαριστώ και καλώς ήρθες! 🙂
silia
🙂 ξέρεις έχει τάση στα μυθιστορήματα έχει γράψει ένα!!!
καλό σου βράδυ
Βασιλική
σ’ευχαριστώ για την πράσκληση
απ’ότι θα δείς την αποδέχτηκα!
καλησπέρα σου
sigmataf
ίσως γιατί είναι αληθινός διάλογος!
καλό σου βραδυ
Danai
πρέπει να είμαστε κοντά στα παιδιά μας
έχεις δίκιο!
καλησπέρα