Οι νεράϊδες μου


exofilo 2014

περισσότερες λεπτομέρειες για το ημερολόγιο εδώ

imerologio2013

περισσότερες πληροφορίες για το ημερολόγιο θα βρείτε εδώ

Νεραϊδόκυκλος




Ήσυχη η νύχτα κι απόψε
αυτή όμως είναι πάλι εκεί και μαγεύει το δάσος

δυνατό το νερό της πηγής την λούζει

έχει δυο κόκκινα τριαντάφυλλα στα μάγουλα
κρατήρες λάβας στο ηφαίστειο της καρδιάς της

το φεγγάρι απόψε ξεμυαλίστηκε

αποσβολωμένο κοιτώντας τη από ψηλά
καθώς αυτή μπλέκει θηλυκά
το φως του δέρματος της με τη λάμψη του

ξαφνικά έκλεισε τα μάτια της αναστέναξε

δάκρυσε
-Σ ‘αγαπώ αλήθεια…
Ψελλίζει τρεμάμενα, αλλά σε ποιόν;

Στα χείλη της έχει το όνομα του κι αναρωτιέται

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να την πιστέψει;
Γιατί δεν της άνοιξε το μυαλό και την καρδιά του;
Γιατί δεν την βλέπει δίπλα του;

Ο ήχος των νερών σβήνει τα λόγια της

και μια λευκή θηλυκή μορφή μπλέκεται
στη λάμψη του φεγγαριού…

epikefalida

www.neraidokiklos.gr

ένα φόρουμ διαφορετικό για να ξεκουράζουμε την ψυχή και το μυαλό μας

να ξεφεύγουμε από την σκληρή πραγματικότητα
και την ασκήμια του κόσμου μας
είναι ένας χώρος που όλοι μπορούμε να γράφουμε και να καταθέτουμε τις απόψεις μας
να δίνουμε ένα διαφορετικό χρώμα στην ζωή μας
και ήδη γίναμε όλοι μια πολύ μεγάλη παρέα.

Το λουλούδι μου δεν είναι από τόπο μακρινό,
έχει
ρίζες στην αυλή μου και κλαδιά στον ουρανό.
*

Στο λουλούδι μου το δάκρυ δίνω, πριν ο ήλιος βγει,
και
το κρύβει στη δροσούλα, που το πιάνει την αυγή.
*

Στο λουλούδι μου μπλεχτήκαν μιας νεράιδας τα μαλλιά,
και
τα πλέκουνε ταηδόνια για να χτίσουνε φωλιά.
*

Στίχοι και μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

Πρώτη εκτέλεση: Χαϊνηδες

Μην την ξυπνήσω απότομα…
γιατί θέλω πρώτος να ρουφήξω την πρωινή της ανάσα
να με μεθύσει ο ιδρώτας του ονείρου της
να τεντωθεί στην αγκαλιά μου
και να χαϊδέψω το φως της
κι εκείνη ν’αγγίξει το κορμί μου με τα δάκτυλά της
να χαμογελάσει στα μάτια μου
και να εισβάλει με το χαμόγελό της στην ψυχή μου!
Ήλιε μου δώσε απλόχερα σήμερα τις αχτίνες σου
τύφλωσε όλους κι όλα γύρω μας
κανένας μην μας δει ξανά
ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος
και να κάψουμε όλες μας τις αναμνήσεις…
να μείνουμε για πάντα ζωντανοί σ’αυτές τις στιγμές!

πόσες φορές μου συμβαίνει να κλείνω τα μάτια

και να σε φαντάζομαι…

μες στο σκοτάδι να σε βλέπω…

να σ’ακούω…

μια συνεχή σκέψη

μια συνεχή συγκίνηση!

μετά να τα ανοίγω και να καταλαβαίνω πόσο καλύτερα

είναι μερικές φορές να ζεις από το να ονειρεύεσαι…


να είσαι η πιο όμορφη αλήθεια

από το οποιοδήποτε όνειρο!


clover

είχα σκάψει μέσα μου πολύ βαθιά
την ρίζα του λωτού γυρεύοντας…
και τι παράξενο!!!

Πάντα μέσα μου άκουγα την φωνή σου
τόσο γλυκιά που τους λωτούς ξεχνούσα

Επόμενη σελίδα: »